Ο Αυτισμός είναι μία νευρο-αναπτυξιακή διαταραχή και είναι μόνιμος. Αφορά κυρίως τα αγόρια.(4προς 1)
Υπάρχουν μελέτες που αναφέρονται σε προβλήματα δομικά σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου ,όπως ο ιππόκαμπος και η αμυγδαλή. Άλλες μιλούν για αναπτυξιακά προβλήματα εξαιτίας περι γεννητικών επιπλοκών. Άλλες πάλι θεωρούν ότι τα γονίδια σχετίζονται με την πρόκληση του αυτισμού.
Μελέτες επίσης υπάρχουν για την επίδραση της διατροφής και συγκεκριμένων διατροφικών παρεμβάσεων με στόχο την ρύθμιση των επιπέδων των νευρομεταβιβαστών, όπως ντοπαμίνης και σεροτονίνης.
Οι θεωρίες της ψυχογένεσης έχουν πλέον περιορισθεί σε ερμηνευτικό και θεραπευτικό κυρίως επίπεδο ,δουλειάς με γονείς ,ατομικής προσέγγισης, κ.α. Θεωρούνται περισσότερο βιολογικά ανάπηρα παρά σαν μία ψυχωσική απόσυρση όπως παλιά εικάζονταν.
- Είναι μία διαταραχή φάσματος. Υπάρχουν άτομα με αυτισμό αρκετά ανεξάρτητα και αυτόνομα με εξελίξιμες γλωσσικές και κοινωνικές δυνατότητες και άλλα που θα χρειασθεί να εποπτεύονται και να ζούν κάτω από συνεχή φροντίδα ,με μεγάλες γλωσσικές δυσκολίες έως και να μη μιλάνε.
- Ο αυτισμός επηρεάζει το πως βιώνει το άτομο το περιβάλλον και τον κόσμο αλλά και πως αλληλεπιδρά με αυτό.
- Τα άτομα με αυτισμό μοιάζουν να είναι στον κόσμο τους.
- Έναρξη συμπτωμάτων συνήθως προ των 3 ετών.
- Δυσκολεύονται να επικοινωνούν και να κατανοούν τα συναισθήματα τον λόγο και το σκεπτικό των άλλων.
- Εύκολα μπορούν να εξαπατηθούν από τους άλλους.
- Λατρεύουν τη ρουτίνα και αντιδρούν στις αλλαγές.
- Το άγχος, τους οδηγεί σε συχνά ξεσπάσματα θυμού και αυτό κάνει πολλές φορές, δύσκολη την παραμονή τους στο οικογενειακό περιβάλλον.
- Στερεοτυπικές κινήσεις, όπως συστρέφει τα χέρια του ,χτυπάει το κεφάλι του .Οι επαναλαμβανόμενες συνήθειες και επίμονες κινήσεις ,π.χ πίσω, εμπρός ,τα καθησυχάζει .
- Αν βρίσκονται σε ένταση ,χτυπούν τα χέρια τους ,χοροπηδούν ,κάνουν ασύντονες γκριμάτσες .Γίνονται ιδιαίτερα αδέξια.
- Έχουν προβλήματα στην έκφραση του λόγου και στη φαντασία.
- Συχνή αδυναμία κατονομασίας αντικειμένων.
- Στις βαριές περιπτώσεις μεταχειρίζονται τους ανθρώπους σαν άψυχα αντικείμενα.
- Δεν χαμογελούν, κοιτάζουν με ακίνητο βλέμμα.
- Στερούνται συμβολικών δραστηριοτήτων όπως παιχνίδια με ρόλους ,με τη φαντασία, αδιαφορία για παραμύθια.
- Εύκολα κολλάνε σε συγκεκριμένες ασχολίες.
- Σαν παιδιά παίζουν με διαφορετικό τρόπο και έχουν μεγάλες δυσκολίες να υποδυθούν ρόλους , να μαθαίνουν από το παιγνίδι και να λειτουργούν σαν άτομα και όχι σαν αντικείμενα.
- Αναστατώνονται πολύ εύκολα όταν γίνονται ακόμα και μικρές αλλαγές στη ρουτίνα τους.
- Έχουν συχνά εμμονές με αντικείμενα ,όπως αυτοκίνητα και είναι δυνατόν να γνωρίζουν απίθανες λεπτομέρειες γύρω από αυτά.
Συχνή επιπλοκή είναι η Επιληψία.
Μερικοί αυτιστικοί υψηλής λειτουργικότητας ,μπορεί να εξελιχθούν σε καλούς μηχανικούς ,μουσικούς, μαθηματικούς.
Το σύνδρομο Άσπεργκερ
είναι μια διαταραχή του φάσματος του αυτισμού.
Η διάγνωσή του είναι δύσκολη, διότι διαφέρει από άλλες διαταραχές του αυτιστικού φάσματος.
- Χαρακτηρίζεται από δυσκολίες στην κοινωνική αλληλεπίδραση και στη λεκτική επικοινωνία,
- Αυτό οφείλεται στην σχετική διατήρηση της γλωσσικής και γνωστικής ανάπτυξης του ατόμου.
- Σε αντίθεση με τον κλασσικό αυτισμό, τα άτομα με Άσπεργκερ, μπορούν και θέλουν να έχουν κοινωνικές επαφές και να κάνουν φίλους.
- Τα άτομα με Άσπεργκερ ή με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας είναι συνήθως φυσιολογικής νοημοσύνης αν και δυσκολεύονται στα ανάλογα tests .
- Μπορούν μάλιστα να εξελιχθούν ιδιαίτερα επιτυχημένα σε πολλούς τομείς.
- Ο λόγος τους είναι άνετος, αρκετά σύνθετος, με μεγάλη δυσκολία όμως κατανόησης του μεταφορικού λόγου.
- Έτσι έχουν δυσχέρεια με τα αστεία και το χιούμορ. Τα παίρνουν μετρητοίς.
- Η μνήμη τους συνήθως είναι πανίσχυρη ,γεμάτη λεπτομέρειες.
- Δυσκολεύονται στη κατανόηση των συναισθημάτων των άλλων.
- Η σκέψη τους κολλάει και δύσκολα πείθονται για κάτι.
- Έχουν εμμονή με ρουτίνες ,συνήθειες, χόμπυ
Θεραπευτική προσέγγιση στον Αυτισμό και στο σύνδρομο Άσπεργκερ.
Υπάρχουν οι συμπεριφορικές προσεγγίσεις με το σύστημα επιβράβευσης, εκμάθησης δεξιοτήτων.(επαφή με ζώα, θεραπευτική ιππασία ,κ.α)
Οι ψυχαναλυτικές, συστημικές προσεγγίσεις δουλεύουν με την οικογένεια και το παιχνίδι.
Η λογοθεραπεία είναι απαραίτητη για να εξελίξουν την λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία. Ενίσχυση της διαφοροποίησης εικόνων,λέξεων, συμβόλων.
Οι γονείς είναι καλό να ενισχύουν τις ικανότητές τους.
Μουσικοθεραπεία (Mozart,μελέτες μιλάν για μεγάλη αποδοχή)
Τα ψυχιατρικά φάρμακα έχουν ένδειξη μόνον όταν εμφανισθεί κατάθλιψη, διέγερση, ψυχωσιόμορφη εκδήλωση, κλπ
